Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει για να ξεκινήσει το κτίσιμο μιας οικίας είναι να συνταχθεί το τοπογραφικό διάγραμμα, γνωστό και ως «ταυτότητα» του ακινήτου. Αυτό δεν αποτελεί ένα απλό σχέδιο που συνοδεύει ένα δημόσιο έγγραφο ή ένα συμβόλαιο, όπως νομίζεται, αλλά αποτελεί μια ολοκληρωμένη τοπογραφική μελέτη που αναγράφει το εμβαδό, τις διαστάσεις του, τα κτίρια που υπάρχουν σε αυτό, αν δομείται, καθώς και πόσα τετραγωνικά μέτρα χτίζονται. Επίσης, προσδιορίζεται με ακρίβεια η θέση του γηπέδου με την χρήση των κρατικών συντεταγμένων «ΕΓΣΑ ‘87». Το σύστημα αυτό δίνει την ευκαιρία σε όποιον θέλει με απλό τρόπο να εντοπίζει το ακίνητό του χωρίς τη βοήθεια Μηχανικού.

Το συγκεκριμένο έγγραφο ζητείται από διάφορους φορείς/ιδιώτες και απαιτείται για την διεκπεραίωση κάποιον εργασιών όπως για παράδειγμα συμβολαιογραφικές πράξεις, διεκπεραίωση αυθαιρέτων κ.λπ. Η αμοιβή ενός τέτοιου σχεδίου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες αφενός όπως η έκταση ακινήτου, η του κλίση εδάφους, η φυτοκάλυψη κ.α. και αφετέρου από τον σκοπό, για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί. Το συγκεκριμένο σχέδιο γίνεται μόνο από ειδικούς Τοπογράφους. Αυτό το σχέδιο δεν έχει ημερομηνία λήξης εφόσον είναι σύγχρονο και πληροί όλες τις κρατικές διατάξεις, δεδομένου βέβαια πως δεν έχει μεταβληθεί το πολεοδομικό καθεστώς.

Το επόμενο βήμα είναι οι προαπαιτούμενες μελέτες, όπως αρχιτεκτονική, στατική και ηλεκτρομηχανολογική και είναι πολύ σημαντικές για να εκδοθεί η οικοδομική άδεια. Μια αρχιτεκτονική μελέτη αποτυπώνει την μορφή της οικοδομής στον χώρο. Αυτή για να είναι πλήρης πρέπει να αναγράφει τα ακόλουθα:

• Διάγραμμα Κάλυψης (σε κλίμακα 1:500, 1:200 ή 1:100) στο οποίο θα φαίνεται το περίγραμμα του οικοπέδου, τα κτίσματα με τις διαστάσεις, κάθε στοιχείο απαραίτητο για τον υπολογισμό της κάλυψης, της δόμησης, του ύψους κλπ. του κτιρίου, ο υπολογισμός της επιτρεπόμενης και πραγματοποιούμενης κάλυψης και δόμησης, το πραγματοποιούμενο και το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος της περιοχής, οι πλάγιες και οπίσθιες αποστάσεις των προεξοχών, ο υπολογισμός των αναγκών σε χώρους στάθμευσης και ο τρόπο κάλυψής τους και η σχηματική τομή.
• Σχέδια Κατασκευής (σε κλίμακα 1:50) στα οποία θα φαίνεται η κάτοψη χάραξης εκσκαφών, κατόψεις όλων των επιπέδων του κτιρίου, όλες οι όψεις του κτιρίου και τουλάχιστον δύο τομές.
• Μελέτη Παθητικής Πυροπροστασίας (με τις κατόψεις ορόφων συνοδευόμενες από τεχνική έκθεση) στην οποία προσδιορίζονται οι επικίνδυνοι χώροι του κτιρίου, ο θεωρητικός πληθυσμός αυτού, ο διαχωρισμός των χώρων σε πυροδιαμερίσματα, οι διάφορες οδεύσεις διαφυγής με το κατάλληλο πλάτος και ο φωτισμός/σήμανση όπως και τα δομικά στοιχεία και τα υλικά της πυροπροστασίας.
• Μελέτη Προσβασιμότητας (η οποία έχει σχέση με τη δυνατότητα χρήσης του κτιρίου από ΑΜΕΑ ή εμποδιζόμενα άτομα). Σε αυτήν περιγράφονται η διαμόρφωση της εισόδου στο κτίριο, η ρύθμιση της οριζόντιας κυκλοφορίας, η κατασκευή των δαπέδων, δομικών στοιχείων, χώρων εντός του κτιρίου και η πρόσβαση στον περιβάλλοντα χώρο.
• Σχέδια Λεπτομερειών (σε κλίμακες 1/20, 1/10, 1/5, ½, ή 1/1) σε αυτό διακρίνονται πίνακες όλων των κουφωμάτων, κατόψεις όλων των κλιμάκων του κτιρίου, σχέδια κατασκευής τοίχων, ψευδοροφών, υπογείου, δωματίου λεπτομερειών ειδικών χώρων, λεπτομερειών στηθαίων, κάγκελων, εξωστών, χειρολισθηρών κλπ, όπως και σχέδια λεπτομερειών τυχόν αρμών διαστολής. Τέλος, βρίσκουμε συντετμημένη τομή καθ’ ύψος, από τη στέγη μέχρι τη βάση.
• Τεχνική Περιγραφή στην οποία αναγράφεται η θέση και περιοχή οικοπέδου ή γηπέδου, η καλυπτόμενη επιφάνεια και ο όγκος του κτιρίου, ο αριθμός, η χρήση και το εμβαδόν των ορόφων, τα χαρακτηριστικά των τυχόν υφιστάμενων κτισμάτων, η συνολική δομήσιμη επιφάνεια αλλά και η επιφάνεια του οικοπέδου ή του γηπέδου.
• Σε περίπτωση που απλά προστεθεί δόμηση σε υφιστάμενο κτίριο πρέπει να αποτυπωθεί η Υπάρχουσα Κατάσταση, κατόψεις όλων των επιπέδων και φωτογραφίες όλων των όψεων.

Το επόμενο βήμα που ακολουθείται είναι η έκδοση οικοδομικής άδειας. Για να πραγματοποιηθεί η έκδοσή της θα πρέπει να προσκομιστούν όλα τα προαναφερόμενα έγγραφα. Αυτή πλέον γίνεται ηλεκτρονικά και μπορεί να εκδοθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα. Για την έκδοση οικοδομικής άδειας υποβάλλονται στο ηλεκτρονικό σύστημα τα εξής δικαιολογητικά και μελέτες, όπου απαιτούνται, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία:

α) αίτηση του κυρίου ή του έχοντος νόμιμο δικαίωμα με τις δηλώσεις αναθέσεων – αναλήψεων,

β) εγκρίσεις άλλων υπηρεσιών και διοικητικών οργάνων, όπου απαιτούνται. Όπου απαιτείται έγκριση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής, προσκομίζεται και βεβαίωση περί μη υποβολής ένστασης ή η απόφαση του ΠΕ.Σ.Α.,

γ) τίτλοι ιδιοκτησίας, πρόσφατο πιστοποιητικό ιδιοκτησίας ή κτηματογραφικό φύλλο και απόσπασμα κτηματογραφικού διαγράμματος για κάθε ακίνητο,

δ) αποδεικτικά στοιχεία νομιμότητας των τυχόν υφιστάμενων κτισμάτων,

ε) αρχιτεκτονική μελέτη, στην οποία εμπεριέχεται η μελέτη παθητικής πυροπροστασίας και η μελέτη προσβασιμότητας για άτομα με αναπηρία, όπου απαιτείται,

στ) στατική μελέτη,

ζ) μελέτες ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων,

η) μελέτη ενεργειακής απόδοσης κτιρίου,

θ) μελέτη χρονικού προγραμματισμού εκτέλεσης έργου,

ι) μελέτη υδραυλικών εγκαταστάσεων και αποχετεύσεων,

ια) μελέτη ενεργητικής πυροπροστασίας, σύμφωνα με τις διατάξεις για την πυροπροστασία, όπου απαιτείται,

ιβ) μελέτη καύσιμου αερίου εγκεκριμένη από την αρμόδια εταιρεία παροχής αερίου,

ιγ) σχέδιο και φάκελος ασφάλειας και υγείας του έργου, όπου απαιτείται σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 305/ 1996 (Α΄ 212),

ιδ) σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων (ΣΔΑ), σύμφωνα με την κ.υ.α. 36259/2010 (Β΄1312),

ιε) συμβολαιογραφική δήλωση των προβλεπόμενων χώρων στάθμευσης, σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 1221/1981 (Α΄ 292), και πιστοποιητικό μεταγραφής της στο υποθηκοφυλακείο ή καταχώρισής της στο κτηματολογικό γραφείο. Σε περίπτωση εξαγοράς, αντί της συμβολαιογραφικής δήλωσης υποβάλλεται αποδεικτικό καταβολής της απαιτούμενης εισφοράς,

ιστ) αιτιολογική έκθεση της παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 1577/1985 (Α΄ 210),

ιζ) αποδεικτικά κατάθεσης των απαιτούμενων εισφορών του ιδιοκτήτη του έργου υπέρ του Δημοσίου, ΕΦΚΑ και δήμου,

ιη) αντίγραφο απόδειξης παροχής υπηρεσιών ή τιμολόγιο που αφορά την καταβολή της συμφωνηθείσας αμοιβής των μελετητών μηχανικών, καθώς και το ΦΕΜ αυτής.

Αν έχει εκδοθεί προέγκριση οικοδομικής αδείας, δεν απαιτείται εκ νέου η προσκόμιση των δικαιολογητικών που υποβλήθηκαν για την έκδοση αυτής. Επιπροσθέτως η οικοδομική άδεια έχει ποικίλο κόστος.

Το πέμπτο βήμα είναι η κατασκευή φέροντος οργανισμού του κτιρίου, ο οποίος αποτελεί το σκελετό που σηκώνει ή αλλιώς κατανέμει το δομικό φορτίο του κτηρίου στη γη. Για να γίνει αυτό το βήμα, πρέπει να κατασκευαστούν τα θεμέλια του κτιρίου (υποδομή). Κατασκευάζονται από οπλισμένο σκυρόδερμα. Ο φέρων οργανισμός κατασκευάζεται σύμφωνα με την μελέτη του πολιτικού μηχανικού. Σε αυτό το βήμα ανήκει η τοποθέτηση: δοκαριών, πλακών, θεμελίων και υποστυλωμάτων.

Το επόμενο βήμα είναι η διαμόρφωση χώρων με τοιχοποιίες κατασκευασμένες από τούβλα (ως επί το πλείστον) αλλά και άλλα υλικά ελαφριάς δόμησης. Σε αυτό το βήμα γίνεται η δημιουργία τοιχοποιιών πλήρωσης σε εσωτερική και εξωτερική δομή, η κατασκευή της φέρουσας τοιχοποιίας η οποία αποτελεί τμήμα του δομικού σκελετού της κατασκευής και η κατασκευή διακοσμητικής τοιχοποιίας, η οποία λειτουργεί ως επικάλυψη επιφανειών για λόγους αισθητικής ή αρχιτεκτονικούς. Οι τύποι της τοιχοποιίας είναι οι ακόλουθοι: τούβλο, λιθοδομές από πορομπετόν, τρισδιάστατο δομικό πλέγμα και ξηρά δόμηση (γυψοσανίδα ή τσιμεντοσανίδα).

Για την ηλεκτρική εγκατάσταση, ακολουθούνται τρείς φάσεις οι οποίες είναι οι ακόλουθες:

• 1^η φάση: αφού ολοκληρωθεί η κατασκευή της τοιχοποιίας, τοποθετούνται αγωγοί διέλευσης καλωδίων (καλωδιώσεις πλακέ στην οροφή, κουτιά πριζοδιακοπτών, κουτιά πινάκων).
• 2^η φάση: με την ολοκλήρωση κατασκευής των επιχρισμάτων, τοποθετούνται οι καλωδιώσεις.
• 3^η φάση: Αφού ολοκληρωθεί ο χρωματισμός, τοποθετούνται διακόπτες, πρίζες, φωτιστικά σώματα, πίνακες κλπ.

Το 9^ο βήμα είναι η κατασκευή τζακιού και τοποθέτηση της καμινάδας. Για να πραγματοποιηθεί αυτό θα πρέπει να γίνει μελέτη, η οποία θα πρέπει να προβλέπει την χρήση του τζακιού, τον χώρο που θα τοποθετηθεί, τι θα ζεσταίνει, περιοχή οιακίσματος, όπως και υψόμετρο και σκοπός τοποθέτησης. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες τζακιών, μερικές εκ των οποίων είναι τα ενεργειακά τζάκια, παραδοσιακά, πέτρινα, υδραυλικά, ηλεκτρικά, οικολογικά, αερίου κ.α.

Στην συνέχεια έπεται το σοβάτισμα (βήμα 10ο), στο οποίο δεν θα τοποθετηθεί όμως θερμοπρόσοψη.

Ακολουθεί η θερμομόνωση και υγρομόνωση της ταράτσας. Η θερμομόνωση είναι πολύ σημαντική για ένα κτίριο καθώς υπάρχουν μεγάλες απώλειες από την οροφή ενός κτιρίου, με αποτέλεσμα το κόστος θέρμανσης και δροσισμού να είναι αυξημένο. Επιπροσθέτως, η έλλειψη θερμομόνωσης είναι η κύρια αιτία για διάφορες φθορές στην οροφή (π.χ. κηλίδες υγρασίας και μούχλας).

Η θερμομόνωση της ταράτσας γίνεται με δύο δημοφιλείς τρόπους, ήτοι τη συμβατική μόνωση και την ανεστραμμένη μόνωση. Στην πρωτη τεχνική (συμβατική μόνωση), πρώτα πραγματοποιείται η θερμομόνωση και έπειτα ακολουθεί η στεγανοποίηση. Η θερμομονωτική στρώση βρίσκεται κάτωθεν της στεγανοποιητικής. Η στεγανωτική στρώση λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας της θερμομόνωσης από τα όμβρια ύδατα. Στην περίπτωση αυτή τοποθετούνται οι θερμομονωτικές πλάκες, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τις προτιμήσεις του ενδιαφερόμενου.

Μετά από τις θερμομονωτικές πλάκες διαστρώνεται μπετόν ανάλογα με την στατική επάρκεια του κτιρίου και τη χρήση της ταράτσας ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες ρύσεις προκειμένου να μπορούν να απομακρύνονται τα βρόχινα νερά προς τις υδροροές. Τέλος, εφαρμόζεται η στεγανωτική στρώση από πάνω με επαλειφόμενο ελαστομερές πολυουρεθανικό στεγανωτικό ή επικολλάται ασφαλτόπανο το οποίο δεν δημιουργεί βατή επιφάνεια. Για τον λόγο αυτό μπορεί να επικαλυφθεί με πλάκες ή να μείνει εκτεθειμένο με την προϋπόθεση της μη συχνής χρήσης του.

Στην δεύτερη τεχνική (ανεστραμμένη μόνωση) γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή εφαρμόζεται η στεγανοποίηση εκ των προτέρων και από πάνω τοποθετείται η θερμομόνωση. Λόγω της πιθανής φθοράς του θερμομονωτικού υλικού από την έκθεση του στα καιρικά φαινόμενα και την υγρασία, η χρήση του κατάλληλου θερμομονωτικού υλικού είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να διασφαλίζεται η κατά το δυνατόν μέγιστη διάρκεια ζωής του.

Το 12^ο βήμα που ακολουθείται είναι η τοποθέτηση της στέγης, το οποίο απαιτεί  άδεια δόμησης. Η κατασκευή της γίνεται μετά τα επιχρίσματα, ενώ προηγείται η επιλογή της κεραμοσκεπής. Αυτή εξαρτάται από τους όρους δόμησης, την αισθητική του ιδιοκτήτη και το κλίμα της περιοχής. Υπάρχουν 4 τύποι κεραμοσκεπών, ήτοι:

1. Κεραμοσκεπή με κολλητά κεραμίδια με λάσπη,
2. Κεραμοσκεπή με καρφωτά κεραμίδια,
3. Κεραμοσκεπή με ξυλοκατασκευή και
4. Κεραμοσκεπή με εμφανή δοκάρια.

Το επόμενο βήμα (13^ο) που ακολουθείται είναι η τοποθέτηση συστήματος εξωτερικής θερμοπρόσοψης. Εδώ χρησιμοποιούνται γνωστά υλικά όπως πετροβάμβακας, εξυλασμένη και διογκωμένη πολυστερίνη κλπ. Σε διάφορα πάχη αναλόγως τις απαιτήσεις που έχουμε από την μηχανολογική μελέτη.

Το 14^ο βήμα έχει να κάνει με την τοποθέτηση των ηλεκτρικών καλωδίων το οποίο ουσιαστικά έχει αναφερθεί πιο πάνω (βήμα 8^ο) και αποτελεί την φάση 2 της ηλεκτρικής εγκατάστασης. Για να γίνει αυτό το βήμα, θα πρέπει να ολοκληρωθούν τα επιχρίσματα, τα οποία εκτελούνται σε 3 φάσεις. Η πρώτη φάση ονομάζεται «πεταχτό», στην ουσία δημιουργείται κονίαμα/σοβάς ο οποίος έχει δημιουργηθεί από άμμο, νερό, τσιμέντο χρώματος γκρι και ασβέστη. Κατ’ αυτήν την φάση, δημιουργούνται οι οδηγοί που θα καθορίσουν το πάχος της επόμενης στρώσης.

Παρατηρείται σε αυτήν την φάση ότι δημιουργείται ένα τραχύ υπόστρωμα το οποίο θα προσφέρει ισχυρή πρόσφυση για την επόμενη στρώση/φάση που είναι το «λάσπωμα». Στην φάση του λασπώματος, δημιουργείται κονίαμα με τα υλικά της προηγούμενης φάσης με τη διαφορά ότι προστίθενται και στεγανωτικά μάζης, τα οποία δημιουργούν καλύτερη προστασία από την υγρασία. Η στρώση του «λασπώματος» είναι παχύτερη από την προηγούμενη και από την επόμενη και τελευταία στρώση.

Στην τελική επιφάνεια της φάσης αυτής τοποθετείται το υαλόπλεγμα. Αυτό ενισχύει το σοβά έναντι ρηγματώσεων από συστολοδιαστολές λόγω θερμοκρασιακών μεταβολών και ασυνέχειες υλικών από πιθανές μικρές σεισμικές δονήσεις. Στο τέλος της φάσης αυτής, δημιουργούνται κυματιστές γραμμές ώστε να επιτυγχάνεται η πρόσφυση της επόμενης στρώσης/φάσης που είναι το «μάρμαρο». Σε αυτήν την φάση το κονίαμα αποτελείται από μαρμαρόσκονη, νερό, τσιμέντο λευκού χρώματος ασβέστη. Η επιφάνεια που υπάρχει στο τέλος, τρίβεται και προκύπτει επίπεδη και λεία.

Για το κτίσιμο ενός σπιτιού, το 15^ο βήμα που ακολουθείται είναι η τοποθέτηση ενδοδαπέδιας θέρμανσης (εφόσον απαιτείται από την κατασκευή ή κατ’ απαίτηση του ιδιοκτήτη) και γίνεται η τελική διαμόρφωση δαπέδων για τοποθέτηση πλακιδίων δαπέδου, ξύλινου πατώματος και άλλων υλικών. Η ενδοδαπέδια θέρμανση είναι το σύστημα της θέρμανσης στο οποίο η ενέργεια αποδίδεται στον χώρο από το δάπεδο, το οποίο θερμαίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία και ακτινοβολεί θερμότητα. Με αυτόν τον τύπο θέρμανσης έχουμε τα ακόλουθα πλεονεκτήματα:

• Ομοιόμορφη θέρμανση του χώρου σε σταθερή θερμοκρασία χωρίς την δημιουργία ρευμάτων αέρος όπως γίνεται για παράδειγμα με τα καλοριφέρ, fan coils, air codition κλπ.
• Η θερμοκατανομή στον χώρο είναι η καλύτερη δυνατή.
• Προσφέρει άνεση, διότι διατηρεί θερμοκρασία στον χώρο, χωρίς διαρροές και ρεύματα.
• Είναι οικονομική, γιατί οι θερμοκρασίες σε αυτήν την περίπτωση είναι χαμηλές και υπάρχει σωστή κατανομή με αποτέλεσμα να μειώνεται το κόστος λειτουργίας της εγκατάστασης θέρμανσης.
• Επιτυγχάνεται η απόλυτη ελευθερία στη διαμόρφωση χώρων, χωρίς να περιορίζονται οι αρχιτεκτονικές ιδέες στην διακόσμηση των χώρων.
• Υπάρχει υγιές περιβάλλον, αφού οι χαμηλές θερμοκρασίες που προσφέρει δεν μπορούν να ξηράνουν την ατμόσφαιρα. Επίσης δεν υπάρχει σκόνη και διατηρείται η υγρασία του αέρα στον χώρο, καθιστώντας την κατάλληλη για άτομα με άσθμα ή αλλεργικά προβλήματα.
• Προσφέρει ηχομόνωση λόγω της απομόνωσης του θερμομπετού από την πλάκα σκυροδέρματος.
• Είναι ιδανική επιλογή σε αρκετές περιπτώσεις όπως σε εγκαταστάσεις θέρμανσης πολυόροφων μονοκατοικιών, σε μεγάλους ψηλοτάβανους χώρους, στην θέρμανση ημιυπαίθριων αλλά και υπαίθριων χώρων.

Υπάρχουν δύο είδη ενδοδαπέδιας θέρμανσης, 1) η ηλεκτρική ενδοδαπέδια θέρμανση και 2) η υδραυλική ενδοδαπέδια θέρμανση η οποία χωρίζεται με την σειρά της στις εξής κατηγορίες:

1. Ενδοδαπέδια με πλάκες κόμβων vario(υπό κατάργηση) και varionova,
2. Ενδοδαπέδια με μονωτικό υλικό, σωλήνα και στερεωτικά άγκιστρα (σύστημα Tacker),
3. Ενδοδαπέδια θέρμανση χαμηλού ύψους και
4. Ενδοδαπέδια θέρμανση ταχείας εφαρμογής (σύστημα speed ή ξηράς δόμησης).

Η τοποθέτηση πλακιδίων είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος επικάλυψης δαπέδων. Είναι πιο οικονομικά από τα ξύλινα δάπεδα και διατίθενται σε μεγαλύτερη ποικιλία και χρώματα, καθαρίζονται εύκολα και παρέχουν ικανοποιητικά χαρακτηριστικά σκληρότητας και αντοχής. Τα πλακίδια μπορεί να είναι κεραμικά, πορσελάνης, ψηφίδα, πέτρα, γρανίτης κλπ. Πριν την τοποθέτησή τους όμως πρέπει να τοποθετηθεί τσιμεντοκονία στα δάπεδα, ώστε να ευθειάζουν. Η τοποθέτησή τους μπορεί να πραγματοποιηθεί σε σειρά, ρομβικά, δρομικά και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα στα κεραμικά πλακίδια ακολουθείται η παρακάτω σειρά για την εγκατάστασή τους:

1. Προεργασία και φράξιμο υδρατμών: καθαρίζεται η προς μόνωση επιφάνεια, εξομαλύνονται οι ανωμαλίες στο μπετόν και επαλείφεται ασφαλτικό γαλάκτωμα σε δύο στρώσεις για την δημιουργία φράγματος των υδρατμών.
2. Τοποθέτηση του θερμομονωτικού υλικού, όπως ψεκασμός με πολυουρεθάνη ή τοποθέτηση πλακών πολυουρεθάνης ή διογκωμένης πολυστερίνης ή εξηλασμένη πολυστερόλη.
3. Διαμόρφωση των ρύσεων με κυψελωτό κονιόδεμα.
4. Στεγανοποίηση στην οποία τοποθετούνται φύλλα ασφαλιστικών μεμβρανών.

Το επόμενο βήμα (16^ο) που ακολουθείται είναι η τοποθέτηση πλακιδίων στους τοίχους και τα δάπεδα των λουτρών, δηλαδή οι επενδύσεις των τοίχων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει πριν την τοποθέτηση είναι ο σχεδιασμός της τοποθέτησης των πλακιδίων. Αυτό γίνεται ανάλογα με το μέγεθός τους, πόσα θα πρέπει να κοπούν, σε ποια πλευρά ή πλευρές του τοίχου, με ποια σειρά κλπ. Έτσι θα επιτευχθεί η συμμετρία και ομοιομορφία του σχεδίου. Ειδικά αν πρόκειται να γίνει χρήση διαφορετικών πλακιδίων (σχέδιο ή μέγεθος), η διαδικασία του σχεδιασμού είναι καθοριστική, διαφορετικά μπορεί να γίνει λάθος και να χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Αρχικά δημιουργείται ένα σταυρός που χωρίζει το δάπεδο σε τέσσερα τεταρτημόρια, και με βάση το μέγεθος του κάθε πλακιδίου, υπολογίζεται ο απαιτούμενος αριθμός  πλακιδίων. Η καθεαυτό τοποθέτηση των πλακιδίων πρέπει να γίνεται με προσοχή, έτσι ώστε τα τελειώματα από κάθε πλευρά του τοίχου να είναι ομοιόμορφα. H τοποθέτηση ξεκινά πάντα από κάτω προς τα πάνω, ώστε η κάθε επόμενη σειρά να μπορεί να στηριχτεί και με την βοήθεια της κόλλας στην προηγούμενη σειρά. Όταν ολοκληρωθεί η τοποθέτηση των πλακιδίων, το τελευταίο στάδιο είναι η επένδυση με τον αρμόστοκο, ο οποίος παρέχει στεγανότητα στη επίστρωση ενώ παράλληλα αναδεικνύει την αισθητική των πλακιδίων.

Το 17^ο βήμα που ακολουθείται είναι η τοποθέτηση πλακιδίων στο υπόλοιπο δάπεδο του σπιτιού. Συνήθως σε αυτό το βήμα τοποθετούνται ευπαθή υλικά, όπως ξύλο ή και  μάρμαρο ή γρανίτης, ενώ η εφαρμογή του εξαρτάται από την κρίση του μηχανικού, διότι μπορεί να μετατεθεί, ανάλογα με την ευαισθησία του υλικού κατά την τοποθέτηση των κουφωμάτων. Η τοποθέτηση ξύλινου δαπέδου γίνεται με τα εξής βήματα:

1. Εφαρμόζονται ξύλινα καδρόνια τα οποία στηρίζονται στην πλάκα με ειδικά εκτονούμενα, ηχομονωτικά βύσματα. Τα ξύλα εφαρμόζονται επί των καδρονιών αυτών.
2. Τα παρκέτα ή λωρίδες καρφώνονται σύμφωνα με το σχέδιο. Αν απαιτείται μεσοπάτωμα, αυτό δημιουργείται με την χρήση τάβλας από λευκή ξυλεία ή κόντρα πλακέ θαλάσσης.
3. Δημιουργείται αρμός διαστολής και αερισμού στα τελειώματα των δαπέδων, περιμετρικά, κατά μήκος των τοίχων, ο οποίος καλύπτεται από τα σοβατεπί.
4. Ακολουθεί λείανση με μια σειρά από διαφορετικά γυαλόχαρτα και
5. Τέλος εφαρμόζεται το βερνίκωμα.

Στο 18^ο βήμα γίνεται η τοποθέτηση των εξωτερικών κουφωμάτων. Τα κουφώματα μπορούν να είναι ανοιγόμενα, συρόμενα κλπ. Ακολουθούν μερικές γενικές οδηγίες τοποθέτησης κουφωμάτων:

• Κάτωθεν του κουφώματος, ανάμεσα στο κούφωμα και την μαρμαροποδιά, την ώρα της τοποθέτησης αλλά και μετά, στους αρμούς, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στεγανωτικά υλικά.
• Τα θερμοδιακοπτόμενα κουφώματα δεν θα πρέπει να έρχονται σε επαφή με την τοιχοποιία ή το μάρμαρο και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ειδικά ελαστικά ή πλαστικά.
• Όλα τα κουφώματα πρέπει να έχουν νεροχύτες απορροής υδάτων στην κάσα, οι οποίοι να έχουν καλυφθεί με ειδικά πλαστικά. Νεροχύτες θα πρέπει να έχουν και τα φύλλα των τζαμιών στο κάτω και στο πάνω μέρος.
• Στους υαλοπίνακες των κουφωμάτων και στα σημεία που μπαίνουν/εφάπτουν μέσα στο προφίλ, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πάντοτε παντού λάστιχα και όχι σιλικόνη.
• Πρέπει να μπορείτε να αφαιρέσετε τις ασφαλιστικές ταινίες πάνω στα προφίλ.
• Εφόσον αφαιρεθούν οι ταινίες να ελεγχθεί εάν υπάρχουν χτυπήματα από κάτω.
• Όλοι οι υαλοπίνακες θα πρέπει να είναι τακαρισμένοι.
• Σε όλες τις ενώσεις των προφίλ θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατάλληλα στεγανωτικά υλικά για αποφυγή διαβρώσεων.
• Όλες οι βίδες των κουφωμάτων θα πρέπει να είναι ανοξείδωτες ή επικαδμιομένες.
• Η εταιρεία παραγωγής προφίλ, σε όλες τις σειρές, θα πρέπει να δίνει τις μέγιστες διαστάσεις που μπορεί να κατασκευαστεί ένα κούφωμα. Εάν θα υπάρχει μεγάλων διαστάσεων κούφωμα, θα πρέπει να ρωτήσετε πριν την κατασκευή, αν η συγκεκριμένη σειρά που έχετε επιλέξει, μπορεί να κατασκευάσει το άνοιγμά σας. Αυτό γίνεται εύκολα εάν αναζητήσετε το εγχειρίδιο της συγκεκριμένης σειράς, διότι αναγράφονται οι πληροφορίες αυτές.

Το επόμενο βήμα είναι το 19^ο στο οποίο γίνονται οι διαμορφώσεις στις οροφές, η τοποθέτηση κρυφών φωτισμών από γυψοσανίδα και η τοποθέτηση ενεργειακού τζακιού (εάν υπάρχουν στο σχέδιο φυσικά).

Ακολουθεί το 20^ο βήμα στο οποίο γίνεται το τρίψιμο των σοβάδων και το σπατουλάρισμα με στόκο (παρετίνα) των τοίχων και των ταβανιών. Το σπατουλάρισμα είναι απαραίτητο πριν το βάψιμο των τοίχων. Για το σπατουλάρισμα ακολουθούνται τα επόμενα βήματα:

1. Καθαρίζεται καλά η επιφάνεια από σκόνες και σαθρά με τη χρήση μεταλλικής βούρτσας.
2. Προετοιμάζεται το μείγμα, αδειάζοντας σε καθαρό δοχείο την ποσότητα του υλικού που χρειάζεται και προσθέτεται σταδιακά νερό.
3. Εφαρμόζεται το υλικό σε δύο στρώσεις.
4. Αφού περάσουν 10-12 ώρες, τρίβεται η επιφάνεια, προκειμένου να λειανθεί.
5. Στην συνέχεια ασταρώνεται η επιφάνεια με το αστάρι υψηλής διείσδυσης.
6. Τέλος, εφαρμόζονται δύο στρώσεις από κάποιο οικολογικό προϊόν το οποίο έχει μεγάλη καλυπτικότητα και πλένεται εύκολα.

Το βήμα που ακολουθεί είναι το 21^ο, στο οποίο διαμορφώνεται ο περιβάλλων χώρος της κατοικίας, μάντρες, είσοδος και ράμπα γκαράζ, παρτέρια, υποδομές φωτισμού και ποτίσματος κήπου. Για το συγκεκριμένο βήμα προαπαιτείται μελέτη. Το πρώτο που προβλέπεται είναι ο κήπος. Αυτό το αναλαμβάνει ο αρχιτέκτονας τοπίου, όπου δημιουργεί λύσεις με τεχνικές παρεμβάσεις και φυτοτεχνικό σχέδιο. Ένας πετυχημένος κήπος είναι αυτός ο οποίος έχει ποικιλία, υψηλή αισθητική, μικρά έργα όπως πεζούλια, πέργκολες, λοφάκια με θάμνους, φώτα, διαδρόμους με πλάκες, συντριβάνια κ.α. Στην συνέχεια διαμορφώνεται η αυλή, δηλαδή ο πλακοστρωμένος κοινόχρηστος χώρος ή ισόγειες βεράντες. Όλα θα πρέπει να είναι ομοιόμορφα μεταξύ τους και να δένουν (χρώματα, σχέδια, σκεπή, φωτισμός κλπ.).

Μετά έρχεται το παρκινγκ, το οποίο μπορεί να έχει και περισσότερες δυνατότητες εκτός από χώρο στάθμευσης, όπως αποθήκη ή θέση για ψησταριά. Η σήμανση με φωσφοριζέ χρώματα, η χάραξη θέσεων και μια ευρύχωρη και σύγχρονη γκαραζόπορτα είναι σημαντικά θέματα. Μετά ακολουθεί η περίφραξη, η οποία είναι εξίσου σημαντική. Το ύψος, τα κάγκελα ή όχι, το στυλ της μορφής του μαντρότοιχου, τα χρησιμοποιούμενα χρώματα και τα υλικά, οι ακριβείς αποστάσεις από τα σημεία αναφοράς όπως παράθυρα και μπαλκόνια είναι παράγοντες που επιδρούν σε μια ισορροπία που σέβεται τόσο την εξωτερική όψη, όσο και την εικόνα που υπάρχει μέσα και έξω από το σπίτι. Κάθε μελέτη πρέπει να στέφεται με επιτυχία στο κομμάτι της αισθητικής και της λειτουργικότητας. Το όμορφο και λειτουργικό κτίσμα είναι έτσι σε όλες τις πτυχές του. Στόχος κάθε αρχιτέκτονα είναι η σωστή αντίληψη των διαστάσεων και προδιαγραφών μια ολοκληρωμένης μελέτης.

Στο 22^ο βήμα γίνεται η τοποθέτηση μηχανολογικού εξοπλισμού, καλοριφέρ, fan coil, μηχανοστασίου, ασανσέρ, ηλιακού, αντλίας θερμότητας, λέβητα φυσικού αερίου ή πετρελαίου. Συγκεκριμένα, για τη σωστή εγκατάσταση λέβητα, απαιτείται ξεχωριστή μελέτη. Για να θωρηθεί μια εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης πετυχημένη θα πρέπει να θερμαίνει σωστά, να λειτουργεί οικονομικά και να πληροί αρχές και προδιαγραφές μέγιστης λειτουργικής ασφάλειας.

Η μελέτη που γίνεται περιλαμβάνει: 1) την διατύπωση των τεχνικών παραδοχών, 2) τον υπολογισμό θερμικών απαιτήσεων, 3) σχεδίαση δικτύων διανομής, 4) καθορισμό των τεχνικών χαρακτηριστικών και μεγεθών των στοιχείων του κύριου και βοηθητικού εξοπλισμού, 5) διατύπωση κατασκευαστικών οδηγιών για όσα θα κατασκευαστούν και 6) διατύπωση οδηγιών για την λειτουργική σύνδεση των στοιχείων της εγκατάστασης, τη ρύθμιση, τις δοκιμές και την τελική παραλαβή.

Είναι καλύτερα η τελική επιλογή του εξοπλισμού της κεντρικής θέρμανσης να γίνεται σε συνεργασία με τον υπεύθυνο της οικοδομής, τον επιβλέποντα μηχανικό και τον εγκαταστάτη υδραυλικό που θα εφαρμόσει τη μελέτη στην πράξη. Κύριο κριτήριο επιλογής για την αγορά των κατάλληλων προϊόντων θα πρέπει να είναι το άνετο και υγιεινό περιβάλλον αλλά και η οικονομία λειτουργίας της εγκατάστασης χωρίς προβλήματα.

Στην συνέχεια ακολουθεί το 23^ο βήμα όπου τοποθετούνται τα είδη υγιεινής (μπανιέρα, μπιντές, λεκάνη, ντουζιέρα, νεροχύτης κλπ.). Αφού ολοκληρωθεί η τοποθέτηση των πλακιδίων και η βαφή των τοίχων του μπάνιου ακολουθεί η τοποθέτηση των ειδών υγιεινής. Η διαδικασία αυτή θα πρέπει να γίνει με προσοχή έτσι ώστε να αποφευχθούν τυχόν φθορές στους φρεσκοβαμμένους τοίχους και στα πλακάκια.

Τα έπιπλα της κουζίνας πρέπει να είναι έτσι σχεδιασμένα για μεγιστοποίηση του αποθηκευτικού χώρου.

Your Content Goes Here

Στο 26^ο βήμα γίνεται η τοποθέτηση των εσωτερικών πορτών και πορτών ασφαλείας. Οι πόρτες διακοσμούν το σπίτι, αυξάνουν την άνεση και προσδίδουν ασφάλεια και διαχωρισμό των χώρων. Αυτήν την εποχή προσφέρεται μεγάλη ποικιλομορφία στα σχέδια των πορτών αλλά και στα υλικά που είναι φτιαγμένες. Οι τύποι των εσωτερικών θυρών ανάλογα με τα τεχνικά τους συστατικά παρουσιάζονται ακολούθως:

• Ξύλο μασίφ, το οποίο είναι από τα πιο ανθεκτικά προϊόντα, αξιόπιστα και με όμορφα σχέδια. Βέβαια το κόστος είναι υψηλό και η τιμή εξαρτάται από τον τύπο του ξύλου.
• Το MDF, το οποίο είναι και το πιο δημοφιλές, έχει εξαιρετική ηχομόνωση, αντοχή, ανθεκτικότητα και είναι ακριβό όπως ο προηγούμενος τύπος.
• Το γυαλί, το οποίο σαν προϊόν δεν χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, αυτό συμβαίνει διότι είναι ακριβό σαν επιλογή και είναι εύθραυστο.
• Το PVC, το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως για αποθηκευτικούς και τεχνικούς χώρους και είναι φθηνό.
• Το Fiderboard, όπου τα προϊόντα αυτού του τύπου δεν είναι ανθεκτικά, κινδυνεύουν από την υγρασία, δεν είναι μακρόβια αλλά είναι οικονομικά.

Βέβαια κάθε τύπος πόρτας αποδίδει κάποιον σκοπό όπου έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η δομή κάθε πόρτας μπορεί να είναι διαφορετική όπως ανοιγόμενη (χρήση μεντεσέδων και άνοιγμα με συγκεκριμένη φορά) ή συρόμενη (κινούνται με την βοήθεια ειδικών οδηγών/ράγες κατά μήκος του ανοίγματος του τοίχου).

Οι πόρτες μπορεί να είναι με την ακόλουθη μορφή:

• Πάνελ (πλαίσιο), κατασκευή από ένα ομοιογενές υλικό με τη μορφή ενός πλαισίου, στο εσωτερικό του οποίου είναι ένα υλικό πλήρωσης, όπως ταπετσαρία.
• Επένδυση, η οποία είναι συναρμολογημένη από πάνελ και ένθετα διαφορετικού υλικού που σχηματίζει τον καμβά.
• Κωφός τύπος. Δηλαδή χωρίς τα ένθετα.
• Με γυαλί και πλαστικά ένθετα.

Η πόρτα, ανεξάρτητα από τον τύπο της μπορεί να είναι δεξιόχειρη, δηλαδή να ανοίγει προς τα δεξιά ή αριστερόχειρη και να ανοίγει στα αριστερά. Αυτό γίνεται για να προσφέρεται ευκολία στην χρήση.

Ακολούθως παρουσιάζονται οι πρότυπες διαστάσεις των πορτών για κάθε δωμάτιο ή χώρο: 1) γενική κατασκευή για οποιαδήποτε οικία, το ύψος είναι 2m, το πλάτος από 60cm έως και 120cm. 2) πόρτες μπάνιου, το ύψος είναι 2m και το πλάτος 60cm και 3) για την κουζίνα, το ύψος είναι 2m και το πλάτος 70cm. Με βάση αυτές τις διαστάσεις οι κατασκευαστές διαθέτουν τα προϊόντα τους, χωρίς βέβαια να αποκλείεται το ενδεχόμενο της δημιουργίας προϊόντος με βάση τις αρχιτεκτονικές προδιαγραφές του εκάστοτε οικήματος. Ένα ολοκληρωμένο σετ πόρτας αποτελείται από τον καμβά, το κουτί, την επέκταση και τις πλάκες. Συνήθως οι μεντεσέδες πωλούνται ξεχωριστά.

Η σειρά που ακολουθείται για να περαστεί μια πόρτα είναι η ακόλουθη:

1. Συναρμολόγηση του πλαισίου ή κάσωμα πόρτας,
2. Στερέωση των μεντεσέδων στο φύλλο της πόρτας και στην μια πλευρά/δοκό του κασώματος/πλαισίου.
3. Εισαγωγή της πόρτας στους μεντεσέδες.
4. Προσθήκη εξαρτημάτων (λαβή και κλειδαριά).
5. Ανοιγόκλειση πόρτας.

Your Content Goes Here

Στο 28^ο βήμα τοποθετούνται οι πρίζες, οι διακόπτες, ο ηλεκτρολογικός πίνακας και τα φωτιστικά. Αυτό το βήμα αποτελεί την φάση 3 που προαναφέρθηκε στο 8^ο βήμα.

Η τελική διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου πραγματοποιείται στο 29^ο βήμα, όπου φυτεύονται τα φυτά, το σύστημα ποτίσματος, τα φωτιστικά, τα κάγκελα και καγκελόπορτες, οι γκαραζόπορτες, πέργκολες και η ψησταριά, εφόσον προβλέπεται.

Το επόμενο βήμα (30^ο) είναι το κυριότερο, διότι ελέγχεται η λειτουργικότητα όλης την κατοικίας.

Το τελικό βήμα (31^ο) είναι η παράδοση της κατοικίας στον ιδιοκτήτη.